آسیب شناسی مهدویت 2 (روشنفکر زدگی و تاویل گرایی)

بسم الله الرحمن الرحیم

گروهی دیگر از نویسندگان و سخنرانان که همه جهان پیرامون خود را تنها با عینک مدرنیسم می بینند
و همه حقایق هستی را با ملاک علوم تجربی و انسانی غربی تجزیه و تحلیل می کنند،
به ارائه برداشت های روشنفکرانه از قیام و انقلاب مهدی پرداخته

و شاخصه های دموکراسی لیبرال را ملاکی برای ارزیابی حکومت امام عصر(علیه السلام) قرار داده اند.
این گروه تلاش می کنند که روایات مربوط به ظهور و حوادث پس از آن را به گونه ای تأویل و تفسیر کنند
که با چارچوب های به ظاهر علمی پذیرفته شده از سوی آن ها هیچ تفاوتی نداشته باشد.
آثاری که بر اساس دیدگاه های این گروه عرضه می شوند،
از یک سو اندیشه مهدوی و فرهنگ انتظار را در اذهان مخاطبان خود در حد یک اندیشه اجتماعی،
چون دیگر اندیشه های اجتماعی – که چه بسا در آن جای چون و چرا و نقض ابرام نیز وجود دارد – تنزل داده و رفته رفته جوانان را نسبت به حتمیت و قطعیت واقعه ظهور کارآمدی آن دچار تردید می کند.
و از سوی دیگر این اندیشه را از همه پشتوانه های غیبی و الهی خود تهی ساخته و امام مهدی(علیه السلام) را در قالب رهبر یک جنبش اجتماعی که چون هر رهبر اجتماعی دیگر گرفتار ساز و کارهای پذیرفته شده جوامع بشری است، مجسم می سازد.
چنان که گفته شد هر یک از این دو (چه عوام زدگی و چه روشنفکرزدگی )دیدگاه آثار و پیامدهای مخربی برای اندیشه مهدوی و فرهنگ انتظار داشته و لطمات جبران ناپذیری به کارکردها و آثار این اندیشه و فرهنگ وارد می سازد.
از این رو لازم است که مبلغان و مروجان فرهنگ مهدوی با درایت و تیزبینی از غلبه این قبیل دیدگاه ها بر فعالیت های خود جلوگیری و با آثار زیانبار آن ها مقابله کنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت : برای مطالعه بیشتر در زمینه آسیب شناسی باور مهدوی ر.ک: «آسیب شناسی تربیتی مهدویت»، خسرو باقری، مجله انتظار، شماره 1 و2 ، پاییز و زمستان 1380

به امید ظهور حضرت صاحب الامر (عج) اروحنا فداه

ان شالله ادامه دارد . . .