هوای دهانم چه خوش است , گویی دهان به دهانم کرده ای
بگو که رخ بنمودی همچو مستانم کرده ای
همچو باران کز فراق دشت میبارد به صبح
گر تو خیری آوری در امر گریانم کرده ای
انتهای بیرقت را دیدم و خندان شدم
زان بفهمیدم برفتی و نشانم کرده ای
صاحب قلب و زمانی و مکان نشناسی
من بدان گفتم تو در قلبت مکانم کرده ای ؟
عجب از این نفس امّاره که میگیرد تو را از من
بار الهی ! صد بار باز میگردم چون همانم کرده ای
میشوی خورشید و میتابی پس از ذلت
میشوم هم ره , یا جز مردگانم کرده ای
# ســـ #
چون در قرآن داریم: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآن» (بقره/185)
نمی‌گوید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی کتب علیکم الصیام».
می‌گوید: ماه رمضانی که قرآن آمد. نمی‌گوید: ماه رمضانی که روزه آمد.
پیداست که اهمیت رمضان به قرآن است.
به ما هم گفتند: هروقت در فتنه‌ها و اختلافات گیج شدید، از قرآن نور بگیرید.
قرآن نور است و این نور خیلی برای ما مهم است.
حجت السلام قرائتی
5/4/93
تمام انسان‌ها رفتنی هستند...
تمام انسان‌ها چه خوب و چه بد ...
چه ضعیف و چه غنی...با هر وضعیتی
که هستند،
در این راه،
عده‌ای با عزت و سر ننهادن به غیر خدا زندگی می‌کنند و بعضی برای
زندگی خود بنده غیر خدا می‌شوند و از خود هیچ عزت و سرافرازی ندارند.
ولی دسته اول چون راه خدا را می‌روند همواره با مشکلاتی روبرو می‌شوند،
بعضی اوقات انسان خود را در راهی می‌بیند که در آن راه یا باید کشته شدن در راه خدا را
انتخاب کند یا سر تعظیم در برابر غیر خدا فرود آورد، مردان خدا اولین راه را انتخاب می‌کنند.
فرازی از وصیتنامه شهید حاج علی قوچانی
